سخنرانی سرتبپ سيد عبدالرحيم موسوی؛ خورشيد درخشان ولايت مسير صحيح را نشان مي دهد

 

اشاره:امير سرتيپ سيد عبدالرحيم موسوي، در سال 1338 در شهر مقدس قم و در خانواده اي مذهبي متولد شد.

وي دوران تحصيل خود را در قم گذراند و در نهايت در سال 1358 وارد دانشكده افسري نيروي زميني ارتش شد و در طول سال هاي دفاع مقدس، رده هاي فرماندهي را در يگان هاي مختلف با موفقيت طي كرده و دوره نظري دكتري مديريت راهبردي را در دانشگاه هاي دفاع ملي با موفقيت پشت سرگذاشته است.

اين رزمنده و فرمانده ی دوران دفاع مقدس، در هشت سال جنگ تحميلي در جبهه هاي شمال غرب، غرب و جنوب در راه دفاع از ميهن اسلامي تلاش كرد و در اين دوران لحظه اي از پاي ننشست.

امير سرتيپ موسوي مسئوليت هاي مهمي از جمله

فرماندهی نظامي منطقه شرق كشور، جانشين عمليات ارتش جمهوري اسلامي ايران، فرماندهی دانشگاه افسري امام علي، رئيس ستاد مشترك ارتش جمهوري اسلامي ايران و… را عهده دار بوده است.

ايشان در حال حاضر علاوه بر تدريس در دانشگاه، جانشين فرماندهی كل ارتش جمهوري اسلامي ايران است.

خورشيد درخشان ولايت در مسير فتنه مسير صحيح را نشان مي دهد

چكيده:

مطالعه ي عوامل و مباني قدرت و اقتدار در نظام جمهوري اسلامي ايران است. اين مقاله که حاصل سخنراني سرتيپ موسوي است با بيان علت نام گذاري روز نيروي هوايي به اين نام شروع شده و با ارايه ي مباحث مقدماتي پيرامون تعريف اصطلاحات قدرت، اقتدار و امنيت ادامه مي يابد.

وي مراحل جنگ نرم را باورسوزي و باورسازي معرفي کرده؛ و اضافه مي کند که اهميت جنگ نرم نسبت به جنگ سخت از اين جهت است که: اولا پيچيده تر و مهلک تر است و ثانيا مانند شمشير دولبه است و امکان دارد بانيان آن باور کنند که واقعا مورد پذيرش مردم هستند. وي معتقد است دشمن در صحنه ي سياست خارجي هيچگاه اقتدار ما را نمي پذيرد؛ اما مي توان در او باوري ايجاد کرد که بپذيرد رويارويي با ما براي او، گران تمام خواهد شد.

ايشان بخش پاياني را به برشمردن مباني قدرت و اقتدار نظام اختصاص داده که عبارتند از: 1. ترس دشمن از فرهنگ و خاطره ي دفاع مقدس 2. تفکر بسيجي 3. مردم آگاه و حاضر در صحنه 4. رهبري ولي فقيه 5. دانايي و اقتدار علمي 6. عزت

کليدواژه ها: انقلاب اسلامي، قدرت، اقتدار، جنگ نرم، دشمن.

بسم الله الرحمن الرحیم

با شکر به درگاه خداوند که امشب این توفیق را داد که من دقایقی را در محضر شما بزرگواران باشم. اربعین حضرت اباعبدالله الحسین، رحلت جانسوز پیامبر مکرم اسلام، شهادت امام مجتبی و امام علی بن موسی الرضا را تسلیت مي گوييم. در گرامی داشت ایام الله مبارک دهه فجر، وقتی صحبت تجلیل از خانواده های معظم شهدا شد، ذهنم متوجه شهید اهل قم و مظلومی از شهدای کردستان يعني شهيد سرهنگ فراشاقي شد، وقتي وارد قبرستان شیخان مي شويم به طوري كه سمت چپ مان حرم باشد، عکس اين شهید بزرگوارآنجا هست. ایشان با فریب عناصر ضد انقلاب در کردستان شهيد شدند. آن ها پرچم سفید را بلند کردند به علامت این که تسلیم شدیم، و ایشان می روند با آن ها صحبت کنند که ایشان را دستگیر و به شکل بسیار فجیع قطعه قطعه می کنند و به شهادت مي رسانند.

 امیر آراسته که امروز رئیس گروه مرحوم سپهبد شهید صیاد شیرازی است و زمانی جانشین کل ارتش بود ـ مسئولیتی که بنده امروز به دوش مي کشم ـ آن زمان در درجه ی ستوان یکم مأمور می شود پدر و مادر ایشان را به حضور حضرت امام ببرد. او مي گفت: متنی را یادداشت کرده بودم تا زمانی که به خدمت حضرت امام می رسم، بخوانم. وقتی که حضرت امام تشریف آوردند و نشستند مثل این بود که زبانم بند آمده باشد، خبردار ایستاده بودم و ایشان فرمودند: بفرمایید بنشینید. به ایشان گفته بودند که جناب سروان می خواهد گزارشی بدهد ـ اما ابهت امام مرا تحت تاثیر قرار داده بود، یادم نيامد که چه مي خواستم بگويم چون پیش بینی می کردم که چه اتفاقی ممكن است بیفتد، آن ها را نوشته و در جیبم گذاشته بودم. امام همان طور که سرشان پایین بود بدون این که به من نگاه کنند گفتند، بفرمایید. دست در جيبم كردم و فهمیدم که کاغذ هم نیست امام متوجه شدند که چه اتفاقی افتاده، خودشان شروع کردند به حال و احوال پرسي با آن پیرمرد و فرمودند: شما نزدیک دارالشفاء مغازه داشتید، من از شما خرید کردم. پیرمرد گفت: حضرت امام، شما فقط یک بار به مغازه من آمديد! امام فرمودند: ما دوستان خودمان را فراموش نمی کنیم.

امام عالي ترين مفاهيم را به ساده ترين شكل بيان مي كرد

حضرت امام عالی ترین مفاهیم سیاسی، اجتماعی و عرفانی را به ساده ترین شکل ممکن بیان می فرمودند: جمله ی «ما دوستان مان را فراموش نمی کنیم» به نظرم بسیار جالب و تاریخی و به یاد ماندنی است. حضرت امام دوستان شان را فراموش نمی کردند. دوستان حضرت امام مربوط به زمان به خصوصی نیستند، زمانی که می خواستند ایشان را از قم تبعید کنند، گفتندکه یاران من همان هایی هستند که در گهواره ها هستند. دوستان امام کسانی هستند که هنوز در سوگ پدران شان هستند، خدا توفیق دهد که همه ی ما از دوستان امام باشیم.

امروز از طرف حضرت امام، روز نیروی هوایی نامیده شده است، وجه تسمیه اش را بگويم و بعد بحث امشب را مطرح كنم ،در روز 19 بهمن سال 57 افسران و درجه داران نیروی هوایی ـ برای جوان ترها بیشتر نقل می کنم ـ ملبس به لباس نظامی، خدمت حضرت امام شرفیاب شدند و با آداب نظامی، تبعیت خودشان را از رهبری انقلاب اعلام کردند. وجه تسمیه امروز به این دلیل است و از دو جهت این موضوع حائز اهمیت است: یکی اينكه درآن شرایط خفقان و سخت امنیتی، تعدادی نیروی نظامی این طور هماهنگ و برنامه ریزی شد که بتوانند

خدمت حضرت امام برسند، و اينكه آن روز هیچ کس تصور نمی کرد این انقلاب به پیروزی برسد، آدم هايی که آن روز خدمت حضرت امام رسیدند به جز این که ممکن بود به جوخۀ اعدام سپرده شوند، هیچ انتظار دیگري نداشتند، صادقانه و خالصانه به خاطر حضرت امام و خدا وارد میدان شدند و خوشبختانه نامشان جاودانه شد، به طوری که 31 سال از انقلاب گذشته و امروز را به «روز نیروی هوایی» می شناسیم.

سد رژيم پهلوي و آمريكاييان در ايران شكست

جهت دوم این است که امریکایی ها سرمایه گذاری بسیار زیادی روی نیروهای مسلح و به خصوص روی نیروی هوایی کرده بودند و تمام سعی شان اين بود كه نيروي هوايي از هر جهت به آمریکایی ها وابسته شوند و نکته ی جالب اینجاست که مطمئن ترین بخش رژیم منفور پهلوی، تَرَک خورد و شکست و سنّت خداوند آن ها را از جایی که امید، اطمینان و پناه داشتند و در مقابل دعوت حق ايستاده بودند، ضربه زد، جایی که فکرش را هم نمي كردند. قوم شعیب ديدند بعد از هفت روز گرمای سوزان تکه ابری به آسمان آمد، همه به سایه ی ابر هجوم بردند، اما ابر صاعقه ايجاد كرد و همه آنهايي که به سایه ی ابر پناه برده بودند نابوده شدند.

مخالفین دعوت حضرت صالح، در خانه های سنگی و محکم و امن خودشان دفن شدند، همان جایی که فکر می کردند پناه شان است. فرعونیان در نیل غرق شدند با اين كه نیل، مایه ی توانایی و ثروت و پناه آن ها بود و از آن امید حیات داشتند اما در همان نیل غرق شدند. این سنت خداوند است. ما در پرده های متعددی که در قرآن داریم طولانی ترین پرده، پردۀ مصاف حق و باطل است و همیشه هم حق پیروز بوده است.

همه ی حركات دشمنان، تحت نظر نيروهاي اطلاعاتي ماست

امروز هم، دشمنان مستکبر ما از آنچه که در تاریخ ديده اند عبرت نمی گیرند، کارهایی برای خودشان انجام می دهند و فکر می کنند اين كارها آن ها را نجات می دهد. در اطراف ما سامانه های ضد موشکی کارگذاشته اند كه نه تنها هیچ کمکی به آن ها نخواهد کرد، بلکه قطعاً به ضررشان تمام خواهد شد و همه ی این ها در اختیار جهان اسلام قرار خواهد گرفت. امروز همه حرکاتشان زیر چشم های تیزبین نیروهای اطلاعاتی ما است. ما از تمام مشکلات آن ها در استقرار سامانه هاي شان مطلع هستیم و حتی می دانیم که زمان برپایی و عملیاتی کردن فلان سامانه چند دقیقه بوده و الان در چند دقیقه توانسته اند آن را آماده کنند و چقدر مشکل دارند. سرانجام آمریکای جهان خوار با همه اذنابش (انگلیس، رژیم صهیونیستی و..) در اریکه ی قدرت شان سرنگون خواهند شد و اين سنت خداوند است.

 موضوعی به مناسبت امروز که به نام عوامل و مبانی قدرت واقتدار در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نامگذاری کرده اند، انتخاب کردم. سعی می کنم امروز که روز بسیج است، به بسیج هم اشاره ای کنم. درباره ی قدرت در فرهنگ نامه هاي سیاسی که عوامل و مبانی قدرت عبارت از عوامل سیاسی، نظامی، جغرافیایی، فرهنگی و اجتماعی هستند و هر کدام از این ها چند شاخه دارند؛ وارد نمي شوم، اما از منظر دیگري مبانی قدرت و اقتدار و عزت نظام جمهوری اسلامی را بیان مي کنم. ناگزیرم برای شروع بحث چند واژه را معنی کنم، به خصوص راجع به امنیت ،که امروز به نام «روز امنیت» نام گذاری شده است. تعریف روشن و قطعی و صریح از امنیت، کار مشکلی است به دلیل این که امنیت تحت تأثیر عوامل متعدد سیاسی، نظامی، اقتصادی، محیطی و فرهنگی و امثال آن است آن هم با شدت و ضعف های متفاوت؛ اما از مجموع تعريف هايي که از امنیت شده اين جمله به دست مي آيد که امنیت حالت فراغت از تهدید و یا آمادگی برای رویارویی با تهدید است؛ قصد ندارم که وارد امواج مختلف گفتمان های امنیت شوم، اما به نظرم نکته ای حائز اهمیت است.

باورسوزي و باور سازي دو مرحله جنگ نرم است

بعد از جنگ شنیدند که واژه هایی مثل تهدید نرم، ناامنی نرم، جنگ نرم، امنیت نرم، جنگ روانی، عملیات روانی و هجوم روانی؛ یا به فرمایش مقام معظم رهبری شبیخون فرهنگی به شدت در جامعه مطرح شد. شدت توجه این ها حائز اهمیت است، اگر چه همه از یک خانواده اند اما تفاوت هایی با هم دیگر دارند، ولي با اندکی تسامح مي شود آن ها را یک موضوع فرض کرد.

در جنگ روانی معمولاً دشمن به هنجارها، ارزش ها و باورها و مقدسات یک جامعه هجوم مي آورد و سعی می کند آن ها را از بین ببرد والگوها وباورها و هنجارهای جديد را جایگزین آن ها بکند که با الگوهای قبلی در تعارض باشند. معمولاً این جنگ نرم دو مرحله دارد: باور سوزی و باور سازی. در مرحله ی باور سوزی ارزش ها را کم رنگ و مسخ می کنند و با باورها برخورد می کنند و مقدسات را زیرسوال می برند. در مرحله بعد الگوها و باورهای جدیدي را جایگزین می کنند که مورد نظر خودشان باشد. این جنگ نرم از دو جنبه حائز اهمیت است: یکی اینكه جنگ نرم به مراتب مرموز تر و پیچیده تر و مهلک تر از جنگ گرم و

جنگ سخت است، به همین دلیل به مراتب نیازمند هوشیاری، بصیرت و آگاهی و بیداری بیشتری است. جنبه دوم این که جنگ روانی، عملیات روانی یا عملیات نرم، یک شمشیر دولبه و دو سویه است، یعنی گاهی خود عاملان عملیات روانی، تحت تأثیر عملیات خودشان قرار می گیرند.

آمريكا، انگليس و رژيم صهيونيستي از خرد و شعور سياسي برخوردار نيستند

ما باید هوشیار باشیم که آمریکایی ها، انگلیسی ها، رژیم صهیونیستی ها و ديگر عوامل شان باورشان نشود که اینجا اتفاقی افتاده است. این ها اگر از خرد و شعور سیاسی برخوردار بودند هرگز در امور داخلی کشوري كه در درون خود چند نفري با خودشان مشكل دارند كه ممکن است مشكلشان جدي هم باشد، دخالت نمي كردند. اگرچه تلاش می کنند خودشان را بیرون بكشند كه اين كار را نكنند، این همان ساچمه پلوی معروف سربازی است که هر کسی بخواهد آزمایش کند، دهان و دندانش خرد خواهد شد.

در آیه شریفه ی وأعدّو لهم مااستطعتم من قوّه مفسرین قوه را به تیر، شمشیر و ابزار جنگی تفسیر کرده اند، اما در بعضی از تفاسیر گفته اند: قوه یعنی رنگ کردن محاسن سفید به رنگ سیاه؛ اگر ما تیر و سپر و شمشیر را ابزارهای جنگِ سخت بدانیم، رنگ کردن محاسن از ابزارهای عملیات روانی است؛ چرا؟ برای این که در جنگ و عملیات روانی این واژه ها با هم تفاوت های جزئی دارند ـ دشمن سعی می کند که نقاط ضعف ما را بزرگ و برجسته نشان دهد تا از درون تهی و تسلیم شرایط دشمن شويم.

«هیهات من الذله» شعار محوري انقلاب ما است

اما مؤمن در هر موقعيتي سوار بر شرایط است. مؤمن تنها یک شرط را پذیرفته و تسلیم آن شده و آن هم شرط عبودیت خداست، پذیرفته است

که زیر بار شرط و تسلیم شخص ديگري نرود، این همان «هیهات من الذّله» ای است که حضرت اباعبدالله الحسین فرمودند. شعار محوری انقلاب ما، که انگار اين كلام براي سال 61 هجری نیست؛ مربوط به همین امروز است كه حضرت ابا عبدالله الحسین روبروی همه ما ایستادند و فریاد میزدند «اَلا و اِنَّ الدعی یابنَ الدعی، قد رکز بینکَ اثنتین بین السلة و الذله و هیهات من الذله» «ناپاک زاده ای من را بین دو کار مخیر کرد: یا پذیرفتن ننگ بیعت با یزید و یا کشته شدن با شمشیر و هیهات من الذله». امروز هم یک طرف نایب آقا امام زمان ـ عج الله تعالی فرجه الشریف ـ ما را به راه سعادت و فلاح و رستگاری دعوت می کنند و طرف دیگر دولت های ناجوانمرد آمریکا و انگلیس و رژیم صهیونیستی وبوق های تبلیغاتی شان و آنهایی که دنبال این دجال راه افتادند و باد در گوساله ی سامری می پیچانند و ما را به سراب فریب و حقوق بشر و دموکراسی و واژه هایی این چنینی که خودشان هم این را قبول ندارند، دعوت می کنند. جواب ما سخن حضرت امام است كه فرمودند: اگر دنیای کفر بخواهد در مقابل دین ما بایستد، ما در مقابل تمام دنیای آن ها خواهیم ایستاد.

یا ما سر خصم بکوبیم به سنگ             یا او سر ما به دار سازد آونگ

خورشيد درخشان ولايت، مسير صحيح را نشان مي دهد

القصه در این زمانه ی پرنیرنگ «یک کشته به نام، به که صد زنده به ننگ» در این شرایط پیچیده و مرموز در آسمان سربلند ایران اسلامی ستاره های زیادی هستند که امت را راهنمایی می کنند، اما یک نعمت بسیار بزرگ داریم که او خورشید درخشان ولایت و رهبری است که به عنوان یک شاخص و نقطه برگشت، ما را به راه صحیح راهنمایی می کند. متأسفانه کمی این موضوع رایج شده که هركس بخشي از فرمایشات رهبر را می گیرد و روی آن مانور می دهد. اگر دقت كنيد به خصوص در این حوادث اخیر از نماز جمعه 29 خرداد تا امروز هیچ سؤالی نیست که در فرمايشات رهبر بی جواب باشد. اگر همه سئوالات و فرمايشات رهبر را كنار هم بگذراید اصلاً راه گم نمی شود، راه مشخص و شفاف است که باید چه بکنيم و تکلیف و وظیفه مان چیست.

 قدرت، توانی را می گويند که طرف مقابل را وادار به اطاعت از دارنده ی قدرت مي كند. البته تفاوتی با نیرویی که ما در دبیرستان می خواندیم دارد؛ آنجا خوانديم كه نیروعاملی است که بتواند یک جسم ساکن را متحرک کند یا یک جسم متحرک را ساکن کند ویا در حرکت یک جسم تغییری ایجاد کند. این تعریف کلاسیک و مدرسه ایش بود، اما قدرت در اصطلاح، مجموعه ای از قابلیت ها واستعدادهای درونی است. البته نیرو یا زور که در مبانی قدرت؛ در اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و جغرافیایی و نظامی مي گويند، زور است و مربوط به نظامی هاست؛ چون نظامی ها اهل گفتمان نیستند بلكه اهل اسلحه و غیره هستند، این بخشی از قدرت است.

 اما اقتدار، اقتدار را قدرت مشروع می گويند؛ یعنی قدرتی که طرف مقابل با تمایل آن را بپذیرد. این که با تمایل بپذیرد مربوط به جمع داخلی خودمان است. افسر راهنمایی سر چهار راه به ما می گويد: بايست! ما هم مي ايستيم ما زورمان به او می رسد، اما اقتدار قانونی پشت سر اوست که باعث می شود راننده ها بايستند، این اقتدار به خاطر مسائل قانونی است و در امور داخلی كشور مصداق پیدا می کند، اما در رابطه با مسائل خارجی، هیچ وقت دشمن اقتدار ما را نمي پذیرد. حالا ما شاید بتوانیم به جای اقتدار، پذیرش يا باور بگذاريم به اين معني كه دشمن و طرف مقابل ما باور کند که رویارویی او با ما، برای او گران تمام خواهد شد.

با این تعریف از اقتدار، مبانی قدرت و اقتدار نظام مقدس جمهوری اسلامی را بيان مي كنم:

تذكر بدهم كه برشمردن اين امور به ترتیب اولویت نیست.

فرهنگ دفاع مقدس عامل اقتدار و قدرت نظام است

1. بیست سال است که درباره شجرۀ طیبۀ دفاع مقدس سخن مي گوييم، رزمندگان ما در هشت سال دفاع مقدس ویژگی ها، استعدادها و خلاقیت هایی را بروز دادند که ما خودمان را با همان استعدادها و ويژگي ها به دنیا نشان می دهیم؛ یعنی آن ها کاری کردند که دشمنان ما به این باور رسیدند که چنگ اندازی به این کشور برایشان غیر ممکن است. پس فرهنگ دفاع مقدس است که عامل اقتدار و قدرت نظام جمهوری اسلامی است.

2. 30 سال است که ما از نعمت معجزه امام، یعنی بسیج، متنعم هستیم، منظورم تفکر بسیجی است که همان تفکر ناب اسلامی و شیعی است. بسیجی هر جا که لازم باشد و تكليف اقتضا كند همان طور اقدام خواهد کرد. بسيجي میدان دار، بابصیرت و مصداق «حَمِلوا بِصائرکُم علی أشجارِهم» است. اگر لازم باشد در جبهه ی جنگ سربازی می کند و اگر تکلیف و میدان داری در عرصه ی علم باشد آنجا حضوری ممتاز دارد. او عامل و عارف به معروف و ناهی و گریزان از منکر است، اشتغال آن به موضوعي، او را از موضوعات واجب و لازم دیگر باز

نمي دارد؛ یعنی نه محدود به زمان و نه محدود به مکان است؛ بسیجی یعنی عمار، مقداد، مالک اشتر، صیاد شیرازی، همّت، عباس بابایی، جواد دل آذر؛ بسيجي عباس دوران است كه وقتی تشخیص می دهد چه باید کند آن روز با هواپیما مي رود و خودش را به قلب آسمان بغداد می زند و معادلات سیاسی آن روز را به نفع جمهوری اسلامی ایران تغییر می دهد.

تفکر بسیجی از مبانی قدرت نظام جمهوری اسلامی است

بسیجی یعنی دانشمندان متعهد هسته ای و هوا فضا؛ بسیجی یعنی متخصص لیزر؛ بسیجی یعنی کارگر و کارمند مسئول، مسئولیت مدار، خدا ترس و مردم دوست؛ خاری به چشم دشمنان و پناه امت. این بسیجی است که عامل اقتدار امت است و وقتی دشمن بخواهد به این کشور دست درازي كند می فهمد كه برایش گران تمام خواهد شد. حضرت امام فرمودند: «اگر در کشوری ندای دلنشین تفکر بسیجی طنین انداز شود، چشم طمع جهان خواران از آن کشور دور خواهد شد». این یک شاخص است و حتماً لازم نیست ملبس به لباس خاصی باشد، همه می توانند بسیجی باشند و تفکر بسیجی از مبانی قدرت و اقتدار نظام جمهوری اسلامی است.

 3. مردم همه دولت ها وحکومت ها برای مقابله با مشکلات و رفع معضلات خودشان به دنبال تکیه گاهی می گردند که بتوانند معضلات شان را رفع کنند. در دنیای امروز دولت ها، سازمان های اطلاعاتی و نیروهای مسلح خود را تكيه گاه مردم مي دانند، توان تبلیغاتی و اقتصادی است، خدعه و فریب و نیرنگ هم که الي ماشاء الله وجود دارد. اما در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران از زمانی که پا گرفت همه مشکلات را خود مردم حل می کردند. همان زمان که امام، طفلان در

گهواره را یاران خويش نامید مبنای اقتداری نظام جمهوری اسلامی ایران شروع شد تا سال 56 و 57 و نوزده دی معروف و تبریز و مشهد و یزد و تهران و همه جا، این دریای مردمی آمدند و انقلاب را به رهبری حضرت امام به پیروزي رساندند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، هر کجا مشکلی ایجاد شد، مردم بودند که در زمان حضرت امام به رهبری ایشان و بعد از حضرت امام به رهبری مقام معظم رهبری، مشکلات را حل کردند چه غائله ی دخالت های گروهک ها و دخالت های استکبار در دوران دفاع مقدس، و چه انتخاباتی که داشتیم، تا اقدام حماسی 9 دی ماه که چندی پیش اتفاق افتاد. دشمنان ما وقتی این فکر را می کنند که کاری در این کشور انجام دهند، می بینند فقط با یک نیروی مسلح سازمانی مواجه نیستند، بلکه با آحاد ملت آگاه و موقع شناس و زمان شناس روبرو هستند.

رهبري ولايت فقيه كشور را برابر سلطه دشمنان بيمه كرده است

4. رهبری ولی فقیه؛ برخوردهاي حضرت امام همه عزت آفرين بودند. حتي برخوردهای منعطف امام که احساس رحمت بعد از عزت و اقتدار را به ما مي داد، همچنین از روزی که مقام معظم رهبری، رهبری انقلاب اسلامی را در دست گرفتند حوادث مختلف در این دو دهه هميشه برای ما اقتدار آفرین بوده است و كينه دشمنان هم به خاطر همين است و می دانند تا زمانی که سايه رهبری ولایت فقیه برسر این کشور است ـ که تا ظهور امام زمان است ـ آن ها توانایی سلطه بر این کشور را پیدا نخواهند کرد. حضور مردم در صحنه و بسیج و فرهنگ دفاع مقدس هم چیزی است که از درون ولایت فقیه جوشید.

5. عامل بسیار مهم ديگر در اقتدار ملی دانايي است، در فرهنگ ماست كه: «توانا بود هر که دانا بود» پس توانایی محصول دانایی است. اما در دنیای دانش محور امروز قطعا اقتدار ملی در گرو اقتدار علمی است. اگر کشور و جامعه ای اقتدار علمی نداشته باشد در دنيا اعتباري ندارد. رهبرمعظم انقلاب این را یادآوری کردند و ما هم بخشی را توانستیم اجرا کنیم و امروز در عرصه ی هوا و فضا، در عرصه ی موشکی، در عرصه ی هسته ای، در عرصه ی لیزر و پزشکی؛ پیشرفت هایی که ایجاد شده به خاطر باوری است که حضرت امام تأكيد كردند که این کار را دنبال کنیم. اگر توسعه و پیشرفت می خواهیم و بخواهیم اقتدارمان تداوم داشته باشد و حرف برای گفتن داشته باشیم، بايد اقتدار علمی مان را در جهان حفظ کنیم، چون بدون اقتدار علمی، رسیدن به اقتدار ملی کمی دور از دسترس و خارج از دسترس است.

عزت، مهم ترين عامل اقتدار نظام مقدس جمهوري اسلامي است

6. مهم ترین عامل عزت و اقتدار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران که من تحت واژه عزت بيانش می کنم، عزت، حد اعلای اقتدار است؛ یعنی جامعه ای که دارای عزت باشد اقتدار هم دارد همانی که ما می گويیم چون که: «صد آید نود هم پیش ماست». جامعه ای كه مي خواهد به عزت دست پیدا کند اول بايد بداند كه مَنْ كانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعاً تمام عزت برای خداست وَ لِلهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ و مؤمنین به خاطر ایمان شان و اعتقادشان و این که وصل به خدا و پرتویی از عزت خداوند هستند، صاحب عزت خواهند شد. اينگونه كه يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ ، اعتقاد و عمل صالح عزت آفرين است. وقتی می گوييم اعتقاد صحیح یعنی با همه لوازمش؛ يعني إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا اگر کسی می خواهد این راه را برود بايد استقامت بر عمل و عقيده سالم داشته باشد.

و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته

لینک کوتاه کپی لینک کوتاه